Ergens in de jaren negentig begon het geluid van reizen te veranderen.Eerdere veranderingen kwamen tot stand door bekende uitvindingen: toen de sissende stoommachine het kreunende rad (of klapperende zeil) verving;de jet doorboorde de zoemende propeller.Maar deze nieuwe optie is democratischer en wijdverspreider.Het is overal te horen - in elke bescheiden straat en op plaatsen waar reizigers vaak komen: op treinstations, in hotellobby's en op luchthavens.Ik hoor het het grootste deel van de dag en nacht op straat in de buurt van ons huis, maar misschien vooral 's ochtends vroeg als mensen lange reizen maken."Doo-doo, doo-doo, doo-doo, doo-doo" - zo omschrijven de kinderimpressionisten het.Als we dit geluid dertig jaar geleden hadden gehoord, hadden we ons misschien een inline-skater voorgesteld die bij zonsopgang opstond om te oefenen.Nu kan die persoon iedereen zijn: een advocaat met pruiken en papieren, een gezin met genoeg bagage voor een verblijf van twee weken in de Algarve.Licht of zwaar, groot of klein, een andere koffer dendert door een kier in de stoep op weg naar het busstation of de metro.
Hoe was het leven voordat koffers wielen hadden?Zoals veel mensen van zijn generatie droeg mijn vader onze kartonnen dozen op zijn linkerschouder.Hij zag eruit als een zeeman en roeide, alsof een zware kist niet meer kon wegen dan een papegaai, hoewel dit betekende dat hij, om van het gesprek te genieten, altijd naar rechts moest gaan, voordat hij onverwachte vragen aan zijn linkerhand kon beantwoorden. moest draaien.langzaam en ontspannen in die richting, als een geblinddoekt paard voor een saluut.Ik heb de schoudertechniek nooit onder de knie gekregen en dacht bij mezelf dat koffers handvatten hebben en bedoeld zijn om gebruikt te worden, hoewel de echte reden misschien is dat ik niet sterk genoeg ben.Mijn vader kan lange afstanden lopen met zijn bagage.Op een zondagochtend, toen mijn broer terugkeerde van verlof naar de RAF, herinner ik me dat ik met hem twee mijl de heuvels op liep naar het station, er was geen ander transportmiddel, maar we konden het niet vinden.Mijn vader slingerde de reistas van zijn zoon over zijn schouders alsof het niet meer dan een rugzak was, waarover het koor destijds zong in het Top 10-nummer 'The Happy Bum'.
Anderen geven de voorkeur aan andere technieken.Straatfoto's tonen kinderwagens die mogelijk bezaaid zijn met vakantiekoffers, terwijl meer draagbare kinderwagens wiegen in de armen van hun moeder.Ik vermoed dat mijn ouders dit gedrag als 'normaal' beschouwden, misschien omdat families soms op deze manier uit hun huurschuld komen ('moonlight passes').Natuurlijk is geld alles.Als u een kleine hoeveelheid bagage heeft, kunt u een taxi en kruiers bellen of uw koffers laten afleveren bij de trein, een gemak dat Clyde Coast-vakantiegangers in de jaren zestig en in ieder geval de jaren zeventig nodig hadden.Oxford-studenten.Het lijkt op het werk van Waugh of Wodehouse, maar ik herinner me dat de sociaal ambitieuze moeder van een klasgenoot tegen hem zei: "Geef de portier een shilling en laat hem jou en je dozen in North Berwick op de trein zetten."Het bestaan van koffers zonder wiel hangt af van een klasse van laagbetaalde bedienden, zulke roodgeklede koelies, die nog steeds te vinden zijn op Indiase spoorwegplatforms, stapelen vakkundig je bagage op hun hoofd en rennen ermee weg, de onervaren reiziger in angst achterlatend dat hij nooit meer niet zal zien.
Maar het lijkt erop dat het wiel niet tot stand is gekomen vanwege de arbeidskosten, maar vanwege de grote en vlakke afstanden van luchthavens.Er is meer onderzoek nodig;er zijn nog steeds kisten te vinden in de geschiedenis van alledaagse dingen om zoiets als Henry Petroski in een potlood of Radcliffe Salaman in een aardappel te steken, en zoals bijna elke uitvinding kan meer dan één persoon legitiem de eer opeisen voor zijn verdienste.Dit.Apparaten op wielen die aan koffers kunnen worden bevestigd, bestaan al sinds de jaren zestig, maar pas in 1970 kwam Bernard D. Sadow, vice-president van een bagageproductiebedrijf in Massachusetts, op het idee.Toen hij thuiskwam van een familievakantie in het Caribisch gebied, worstelde hij met twee zware koffers en zag hij bij de douane hoe luchthavenbeambten met weinig of geen moeite zwaar materieel op een verrijdbare pallet verplaatsten.Volgens het rapport van Joe Sharkley in The New York Times zei Sadow 40 jaar later tegen zijn vrouw: "Weet je, dit is de koffer die we nodig hebben", voordat hij weer aan het werk ging.grote koffer met een riem ervoor.
Het werkt - nou, waarom niet?– Twee jaar later werd de innovatie van Sadow ingediend als US Patent #3.653.474: "Rolling Luggage", bewerend dat het was geïnspireerd door vliegreizen.“Vroeger werd bagage vervoerd door dragers en langs de straat geladen en gelost, en de grote terminals van tegenwoordig … verergeren de complexiteit van de bagageafhandeling, wat misschien wel het grootste probleem is geworden waar de luchtvaart ooit mee te maken heeft gehad.Passagier".de populariteit van koffers op wielen was traag.Vooral mannen verzetten zich tegen het gemak van een koffer op wielen - 'iets heel mannelijks', herinnert Sadow zich in The New York Times - terwijl zijn koffer in feite een nogal omvangrijk voertuig met vier wielen was dat horizontaal werd voortgetrokken.Net als de tv van Logie Bird werd het snel vervangen door geavanceerde technologie, in dit geval het tweewielige "Rollaboard", ontworpen door Robert Plath in 1987. Robert Plath Plath, een piloot en doe-het-zelver van Northwest Airlines, verkocht zijn vroege modellen aan andere vliegtuigbemanningen .leden.Rolschaatsen hebben telescopische handgrepen en kunnen verticaal worden gerold met een lichte kanteling.De aanblik van stewardessen die ze over het vliegveld dragen, maakt de uitvinding van Plath tot een koffer voor professionals.Steeds meer vrouwen reizen alleen.Het lot van de wielloze koffer is beslist.
Deze maand reed ik met een vierwielige versie van de oude Rollaboard door Europa, een versie waarmee ik te laat was omdat twee wielen zondig genoeg leken in de masculiene wereld van oude bagage.Echter: twee wielen zijn goed, vier is beter.We kwamen er via een rotonde en een nogal moeilijke route – 10 treinen, twee stoomschepen, een metro, drie hotels – hoewel ik begrijp dat het moeilijk voor me is om me op hetzelfde niveau te plaatsen als Patrick Leigh Fermor of Norman.niveau, maar het lijkt een prestatie waarvoor nooit een taxi nodig is voor een van deze pick-ups.Openbaar vervoer is goed bereikbaar.We verplaatsten ons gemakkelijk tussen treinen, boten en hotels;op goede, vlakke wegen leek de vierwieler zijn eigen energie op te wekken, en als het moeilijk wordt (de Tour de France heette bijvoorbeeld een trottoirauto), is het gemakkelijk om terug te vallen op de tweewieler.Wheeler en vervolg de helling af.
Misschien is de kar geen handelswaar in zijn puurste vorm.Dit moedigde mensen aan om meer te vervoeren dan ze nodig hadden - meer dan ze konden dragen in een tijdperk zonder wielen - in koffers ter grootte van verzenddozen die de gangpaden van vrachtwagens en bussen verstopten.Maar afgezien van goedkope vluchten hebben geen andere moderne ontwikkelingen reizen gemakkelijker gemaakt.Dat hebben we te danken aan Sadow en Plath, maar ook aan duurzame plastic wielen en feminisme.
Posttijd: 10 juli 2023